Kanadyjscy senatorowie wezwali do uczciwości wobec studentów zagranicznych
Czterech członków Parlamentu przedstawiło raport opisujący problemy.
Czterech kanadyjskich senatorów opublikowało wspólny raport zatytułowany "Strengthening the Integrity of the Canadian International Student Program". Autorzy uznali wartość międzynarodowych studentów dla gospodarki kraju oraz rozwoju społecznego i kulturowego Kanady. Uważają jednak, że u podstaw samego programu leży szereg wad strukturalnych, które należy poprawić. U podstaw wszystkich tych wad leży brak jasności i uczciwości.
Czesne
Pierwszą taką niesprawiedliwością zauważoną przez senatorów jest różnica w opłatach za naukę. I nie chodzi tylko o to, że stawki dla studentów zagranicznych są z natury wyższe niż dla Kanadyjczyków. Posługując się przykładem Ontario, mówcy wskazują na różnicę w podejściu. Na przykład, prowincja zamroziła stawki czesnego dla Kanadyjczyków na trzy lata, podczas gdy ceny dla studentów zagranicznych nadal rosną — czasami nawet o 20% rocznie. W rezultacie studenci zagraniczni odpowiadają za 68% przychodów z czesnego w całym Ontario.
Według senatorów sam fakt braku równowagi nie jest problemem. Problemem jest jednak niezdolność szkół wyższych i uniwersytetów akredytowanych do przyjmowania studentów zagranicznych (DLI) do pokrycia kosztów bez przyciągania tych samych studentów zagranicznych. Po pierwsze, instytucje te nie mają zbyt wiele do zaoferowania, aby przyciągnąć obcokrajowców, a po drugie, ta nierównowaga w dosłownej wartości każdego studenta nie jest również dobra dla przyjeżdżających Kanadyjczyków.
Agenci lub konsultanci
Senatorowie są zaniepokojeni warunkami interakcji między uniwersytetami a agentami-asystentami, z których usług korzysta większość międzynarodowych kandydatów. Agent otrzymuje procent tylko wtedy, gdy student pomyślnie zarejestruje się i dokona pierwszej wpłaty, a niewypłacenie takich prowizji może doprowadzić do całkowitego wyschnięcia przepływu zagranicznych studentów (i dużych strat finansowych) dla uczelni. Dlatego też pozbawieni skrupułów agenci mogą wynegocjować dla siebie duży procent i polecać studentom nie te uczelnie i programy, których potrzebują, ale te, które są najbardziej opłacalne dla agenta.
Najsmutniejsze w tej sytuacji jest to, że nie wszystkie uczelnie akredytowane dla obcokrajowców są uprawnione do uczestnictwa w PGWP — tj. do wydawania pozwoleń na pracę po ukończeniu studiów. Studenci zagraniczni, którzy polegają na pośrednikach, często nie są świadomi takich subtelności i dowiadują się złych wieści, gdy jest już za późno.
Pełny artykuł jest dostępny tylko dla członków społeczności Immigrant.Today Zaloguj się do swojego konta, aby przeczytać go za darmo.
