Anglojęzyczni rodzice skarżą się na uprzedzenia w Quebecu

Przez kilka miesięcy rodzina z Montrealu musiała ściśle współpracować ze służbami ochrony dziecka, aby udowodnić, że z ich trzyletnim synem wszystko w porządku. Rodzice byli niezadowoleni, że dziecko uczęszcza do przedszkola od ponad roku, ale personelowi nie przyszło nawet do głowy, żeby porozmawiać z nimi przed złożeniem skargi na złe traktowanie.

Mimo że dziecko przeklinało od sześciu tygodni, nikt nie próbował mu wytłumaczyć, że to nie jest dobre, ani poprosić rodziców o podjęcie działań. Zamiast tego pracownik przedszkola najpierw zwrócił się do dyrekcji, a następnie skrupulatnie rejestrował wszystkie zdarzenia, aż dyrekcja uznała, że istnieją wystarczające dowody do złożenia skargi. Matka dziecka przypisała zachowanie personelu przedszkola faktowi, że ona i jej syn są jedynymi Afro-Kanadyjczykami w placówce.

Służby opieki społecznej w Quebecu tak często biorą pod opiekę dzieci anglojęzycznych imigrantów, rdzennych mieszkańców i widocznych mniejszości, że wygląda to już na systemowy rasizm. W ostatnich latach wielokrotnie publikowano ekspertyzy i statystyki, które pokazują, że:

• rodzice angielskojęzycznych czarnych dzieci są pięciokrotnie bardziej narażeni na skierowanie do opieki społecznej niż dzieci białych, mimo że Afro-Kanadyjczyków w Quebecu jest zaledwie 15%;
• w schroniskach dzieci rdzenne nie mogły rozmawiać w swoim języku ojczystym nawet między sobą, ponieważ wśród personelu nie było nikogo, kto by go rozumiał;
• podobnie jak w innych częściach Kanady, ludność rdzenna często poddawana była zachodnim normom kulturowym i na tej podstawie dokonywano selekcji jej dzieci.

Warto zauważyć, że nie tak dawno temu w Quebecu miały miejsce skandaliczne przypadki znęcania się nad dziećmi, w których służby socjalne nie radziły sobie najlepiej. 20% dzieci objętych opieką publiczną w Quebecu kończy jako bezdomni wkrótce po osiągnięciu pełnoletności. Nic dziwnego, że ludzie oburzają się, gdy zagrożona jest zamożna afro-kanadyjska rodzina.