Kanada zalegalizowała przyczyny odmowy prawa stałego pobytu z powodów medycznych
Ministerstwo Imigracji podjęło decyzję o wprowadzeniu na stałe swojej tymczasowej polityki w tej kwestii.
W 2018 r. do kanadyjskiej ustawy o imigracji i ochronie uchodźców (Immigration and Refugee Protection Act of Canada) wprowadzono zmiany dotyczące warunków zdrowotnych imigrantów. Ustawa stanowi, że każdy, kto nie jest obywatelem Kanady lub stałym mieszkańcem, może zostać uznany za niekwalifikującego się z medycznego punktu widzenia do imigracji.
Na podstawie wyników obowiązkowych badań lekarskich, którym wnioskodawcy są poddawani przed przyjazdem do kraju, Ministerstwo Imigracji decyduje, czy leczenie wnioskodawcy i członków jego rodziny stanowiłoby zbyt duże obciążenie dla publicznego systemu opieki zdrowotnej. Osoby ubiegające się o pobyt stały muszą również przejść badania lekarskie.
W dniu 16 marca 2022 r. zalegalizowano następujące zmiany:
- trzykrotne zwiększenie progu kosztów leczenia, którego potrzebuje imigrant;
- wyłączenie kształcenia specjalnego, rehabilitacji społecznej i zawodowej oraz usług wsparcia osobistego z ocenianych usług społecznych.
Koszty niezbędne do leczenia i utrzymania zdrowia imigranta nie mogą przekraczać trzykrotności kosztów usług zdrowotnych i socjalnych na osobę w Kanadzie w okresie 5 lat. Zasada ta zazwyczaj nie dotyczy członków rodziny wnioskodawcy: dzieci i współmałżonków korzystających z pomocy społecznej. Każdy przypadek jest jednak rozpatrywany indywidualnie.
Istnieje możliwość odwołania się od decyzji Departamentu Imigracji. Można na przykład udowodnić, że choroba nie wymaga kosztownego leczenia i wykazać, że państwo nie będzie musiało pokrywać kosztów (przedstawić ubezpieczenie pracodawcy lub umowę z domem opieki, w którym rodzic ma zostać umieszczony, dokumenty finansowe).
